کوچه

 بسمه تعالی
صدا و سیما در تظاهری فریبنده اسلام گرایی و وفا داری به نظام با سریالهایی پا به منازل مردم گذاشته است که تمام گزینه های یک کودتای نرم را داراست. پنهان نیست که هویت این نظام همه اش از اسلام است و این نظام بدون اسلام همان طاغوت است و اگر کسی بتواند ماهیت اسلامی را از این نظام و ریشه های فکری مردم بگیرد، بی شک توانسته است زمینه های انحطاط این نظام و مقدمات فروپاشیش را فراهم کند. اگر اسلام را به غیر از گونه ای که پیامبر معرفی کرده است بیان شود دیگر ملائم طبع بشری نخواهد بود دیگر چه فرقی می کند با فرقه های انحطاطی همچون وهابیت و ...
ترکیه از کشور هایی است که برای معرفی آن به عنوان الگوی کشورهای اسلامی تلاش فراوانی شده است حتی شخصیت مشکوکی چون "مرسی" رییس جمهور جدید مصر آنرا به عنوان الگو معرفی می کند؛ البته با اسلامی که شاخ و برگش ریخته و چیزی شبیه مسیحیت امروزه شده است.

هم پیمانی ترکیه و اسراییل آنقدر ریشه دار بوده است ک حتی کشتی صلح ترکیه هم نمی تواند آن را پنهان کند، هم چنانکه دشمنی دولت ترکیه با شیعیان، با حضور رییس جمهورش در جمع عزاداران حسینی چیزی را عوض نمی کند. داعیه اسلام گرایی در ترکیه را می شود در فیلم های مذهبی و به عبارت درست تر ضد مذهبی انان دید که نشان از تفکرات اسلامی آنان و نگاه وبرداشتشان از اسلام است. کاری به تحلیل جزییات این سریالها ندارم اما نکته مهم پخش این سریال ها از صدا و سیمای ایران است که علاوه بر نشان دادن چهره ای منحرف با  جذابیت های دروغین از اسلام ، آنرا همراه با دنیا گرایی و ایجاد توقع بر این که هر عمل خیر و یا شری باید سریعا نتیجه اش در دنیا مشخص شود؛ ترکیه را هرچند با مبانی اشتباه در حال تولید و معرفی معارف اسلامی نشان می دهد و نا خواسته این الگوی اسلامی را صدا وسیمای ما پذیرفته و به جامعه هم تزریق می کند که این هیچ سنخیتی با مبانی اسلامی و حتی سیاسی کشور ما ندارد.

در مقابل روند تولیدات صدا و سیما وقاحت را از حد گذرانده است؛ در حالیکه در فضای سینمای ایرانی و ارشاد، فیلم هایی هم چون "دنیا" در عرصه هایی نیمه رسمی وارد فضای رسانه ای کشور شد و مخصوصا در مسیرهای شهرهای مذهبی همچون اتوبوس های منتهی به قم به صورت رایگان به بعضی راننده های اتوبوس هدیه داده می شد با حضور سریالهایی چون "یلدا" در رسانه ملی و درشبکه سراسری صدا و سیما دین را عین بد گمانی وغیبت و انواع رذیله های اخلاقی معرفی می کنند. این دقیقا همان جنگ نرمیست که از درون واز دشمنان دانا و دوستان نادانمان نشات می گیرد.
خوش خوابی دوستان و خستگی خواص همه در این برشهای نرم فکری و فرهنگی موثر است و بدا به حال ما که میدان را خالی می کنیم و ولی را در میدان نبرد تنها رها می کنیم.
بد نیست در آنجایی که اشتباهی را متضاد با اعتقاداتمان می دانیم حدالاقل یک تماس با نهاد مربوط داشته باشیم و به مهمترین وظیفه امان، دست و پا شکسته عمل کنیم.
                                      یا علی