کوچه

بسمه تعالی

در ایام ماه مبارک رمضان خبر دردناک زلزله آذربایجان شرقی و کشته شدن شماری از هموطنانمان این ایام را با تلخی همراه کرد . عکس های وداع پدری با فرزند کوچکش مقابل چشمم هنوز مجسم است و عکس های زیبایی از زنده بیرون آمدن عده ای از زیر آوار، انگار امیدی دیگر به جانم می داد. جا دارد به عنوان یک مسلمان و یک هموطن به خانواده های داغدار تسلیت عرض کنم .
در این میان رقاصه های سیاسی شکست خورده ای که در زمان زعامتشان برای آذری زبانها کاریکاتور می کشیدند و در روزنامه رسمی دولت (ایران) منتشر کردند؛ پله کانی پیدا کرده اند برای بالا رفتن از شانه های مردم زلزله زده و اهرمی کردند برای حمله به بدنه نظام و حتی رهبری .
از آنجا که دروغگو فراموشکار است . جهت یاد آوری می گویم که همین اصلاح طلبان توسط آقای ابطحی در اواخر دولت اصلاحات طرح امحاء اقوام عرب را در ایران را مطرح و علنی کردند و فارس و عرب استان را به جان هم انداختند البته هیچ گاه از آمار کشته های قومی که بر سر این اختلافات جان دادند حرفی به میان نیاوردند.

 چقدر زود یادشان می رود این قوم مزبزب .

از مقدار پرداختن برنامه های صدا و سیما گرفته تا  سفر احمدی نژاد به عربستان برای حضور در اجلاس اضطراری سران سازمان همکاری های اسلامی را دست مایه تخریب دولت و نظام قرار دادند و هر چه می خواهند می نویسند و می گویند.

در بازی های دل سوزانه نمای کودکانه اشان بین زلزله ایران و حمایت ایران از دولت بشار اسد و مسلمانان میانمار دنبال پرتقال فروش می گردند و حتی عدم ساخت و سازهای مناسب را به دولتی هشت ساله نسبت می دهند کسی نیست بگوید بزرگترین زلزله معاصر ما در بم بود که اتفاقا در سال 1382 بود. چرا کسی صدایش در نیاورد چرا کسی از عدم مقاوم سازی و آمار بالای کشته ها دم بر نیاورد.
چه سکوت خفت باری و چه اعتراض مغرضانه ای.
نه این که طیف طرفداران نظام بی نقص و عیبند ولی اینان اعتقاداتی دارند که حدی از ادب و انصاف را رعایت کنند.
دلم برای این دلسوزان !!! مردم می سوزد که اثر خیانتهای بزرگی که به این نظام کرده اند را در تاریخ این کشور بنامشان کرده اند و مردم بیدار و آشنا به این طیف روی خوشی به آنها ندارند.
 بوی انتخابات ریاست جمهوری و ذلت حس بی اعتمادی مردم به آنها، وادارشان می کند این قدر کودکانه و هماهنگ با سایتها و گروههای ضد اخلاقی و ضد نظام خارجی، هر کدام قسمتی از نظام را تقبیح کنند.

کاش از این آقایان می شد پرسید آنزمانی که برای زلزله زده ها درخواست خون کردند، این حداقل کار را که می توانستید بکنید بعد می رفتنید قلمتان بر می داشتید و به دیگران اعتراض می کردید.

برای اختلاف انداختن بین قوم ترک وفارس هنوز کمی کودکید . غیرت ترک مردم آذربایجان را در سفرهای رهبری دیده ایم و شما نابرادران اصلاح طلب باید کمی بزرگ شوید تا این قدر ساده بازیچه دستان به یغما برندگان کشورتان نباشید.
شما را بهتر که در کنار همان عکس یانکی های آمریکایی ببینیم که بیشتر از این برای خودتان نخواستید.
والسلام

در یکی از شبهای آذر ماه 1329 ، جبهه‌ی ملی خدمت آیت‌الله کاشانی رسیدند و در آن جلسه ایشان طرحی تهیه کردند مبنی بر اینکه نفت ایران ، ملی شود و استخراج و فروش آن به دست ایران انجام شود . چند نفر از جبهه‌ی ملی طرح را امضا نکردند از جمله دکتر مصدق با این استدلال که امضای این طرح به معنای لغو کردن قرارداد 1312 می‌باشد و لغو این قرارداد که به دست رضا شاه امضا شده است موجب اجرای قرارداد دارسی می‌گردد . مکی می‌گوید پس از چند روز وی را وادار به امضای قرارداد کردیم و این موضوع در متن طرح نیز مشخص است که امضای دکتر مصدق با قلم دیگری انجام شده است . اولین بار که مصدق درباره ملی شدن صحبت نمود در 28 خرداد 1329 در نطق پیش از دستور است . البته این نطق نیز بیانیه‌ی آیت‌الله کاشانی بود که توسط مصدق قرائت شد . بیشتر بخوانید

بسمه تعالی

بیانات مقام معظم رهبرى در دیدار دانش‏آموزان و دانشجویان به مناسبت «روز ملى مبارزه با استکبار» 

12/ 08/ 72

بنده دلم مى‏خواهد این جوانان ما شما دانشجویان؛ چه دختر، چه پسر و حتّى دانش‏آموزان مدارس - روى این ریزترین پدیده‏هاى سیاسى دنیا فکر کنید و تحلیل بدهید. گیرم که تحلیلى هم بدهید که خلاف واقع باشد؛ باشد! خدا لعنت کند آن دستهایى را که تلاش کرده‏اند و مى‏کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسى کنند. کشورى که جوانانش سیاسى نباشند، اصلاً توى باغ مسائل سیاسى نیستند، مسائل سیاسى دنیا را نمى‏فهمند، جریانهاى سیاسى دنیا را نمى‏فهمند و تحلیل درست ندارند. مگر چنین کشورى مى‏تواند بر دوش مردم، حکومت و حرکت و مبارزه و جهاد کند؟! بله؛ اگر حکومت استبدادى باشد، مى‏شود. حکومتهاى مستبد دنیا، صرفه‏شان به این است که مردم سیاسى نباشند؛ مردم درک و تحلیل و شعور سیاسى نداشته باشند. اما حکومتى که مى‏خواهد به دست مردم کارهاى بزرگ را انجام دهد؛ نظام را مى‏خواهد با قدرت بى‏پایان مردم به سر منزل مقصود برساند و مردم را همه چیز نظام مى‏داند، مگر مردمش - بخصوص جوانان، و بالاخص جوانانِ دانشجویش - مى‏توانند غیر سیاسى باشند؟! مگر مى‏شود؟! عالِمترین عالِمها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسى نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات تُرش مى‏تواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند، و در جهت اهداف خودش قرار دهد! این نکات ریز را، باید جوانان ما درک کنند.