کوچه

با اعزام حدود 1000 تن از نیروهای مزدور نظامی عربستان به بحرین و سرکوب خونین مردم بحرین مردم بحرین در التهاب در خیابانهای شهر ها شب را به صبح سر کردند.در این بین از از اولین ساعات دخالت عربستان حدود 6 تن از نیروهای مزدور عربستانی در دست فرزندان بحرین به اسارت درامدند و پیام این عمل این خواهد بودکه جوانان بحرینی نخواهند گذاشت بیگانگان در امور کشورشان دخالت کنند مخصوصا دخالت نظامی و تا پای جان در بر اندازی حکومت دیکتاتوری بحرین ایستاده اندو در این بین دیروز 6 تن از جوانان برومند خود را به این انقلاب هدیه کردند و شماری بسیاری از جوانان بحرینی زخمی شده اند که در بیمارستانهای مخصوصا بیمارستان سلیمانیه بحرین بستری هستند .مزدوران عربستانی همراه با نظامیان بحرینی به بیمارستانها یورش برده اند و در این بین مادران و زنان بحرینی را از ضرب و شتم و هدف قرار دادن مستقیم تیر بی نصیب نگذاشته اند. سانسور خبری این جنایات درسایتهای خبری کشورهای به اصطلاح طرفدار حقوق بشر و دمکراسی نیز بیداد میکند در سایت یوتیوب نیز از انتشار فیلم های این جنایات خود داری کرده و در از بین بردن این نوع فیلم هاکمک زیادی به پادشاهی بحرین کرده است. همچنین استفاده از تیر های ساچمه ای که بیشتر به سمت سرو گردن تظاهر کنندگان شلیک گردیده است نشانگر عمق خشونت مزدوران نسبت به سرکوب مردم بی دفاع بحرینی می باشد. در کشورهای مختلف عربی مردم جلوی سفارت خانه های بحرین تجمع کرده و این وحشیگری را نسبت به مردم بحرین محکوم کردند. در همین جا از دوستان وبلاگ نویس درخواست میکنم برای همراهی و کمک به پیروزی مردم بحرین بر سر در وبلاگهای خود نام این جمله را بنویسند (زنده باد انتفاضه مردم بحرین) و نسب بنر این جنبش در هر همه فضای سایبری مخصوصا شبکه های اجتماعی و همچنین مطلب و مقاله در همین زمینه . من الله توفیق

بسمه تعالی

پس از چندی سخن از یارن احمق و از آتش خیانت نهفته در دولت احمدی نژاد گفتن، رییس دفتر احمدی نژاد بیش از فتنه لجن های سبز خاطرمان را آزرد. رنگ و بوی خرافات بی اساس پرفسور ضد حال را چونان پتکی از رای به احمدی نژاد باید تحمل کنیم تا آقای رییس جمهور خوششان بیاید که در مشیت مشاء باشد. حرمت دین و مذهب و مرجعیت در این طریق اگر شکست باکی نیست و کسی نباید دم براورد و اما از امام رضا و فاطمه معصومه آسمان ایرانمان نور باران نشد ولی به یمن قدوم کوروش که منجی یهودیت است، آسمان ایرانمان فرشته باران است. استاد بلاهت و بدعت که مراجع دینی را عاجز از درک زیبایی های موسبقی می داند دم از امام عصر میزند چون نان به نرخ روز خوردن در ایام هدفمندی یارانه ها به صرفه است  چرا که اگر نانش آجر شد آنرا گرانتر از طلا بفروشد.

 روز گار قریبیست اگر دیروز برای بقایای اسلام اب به آسیاب احمدی نژاد ریختم تا گرگان طمع کرده از گرد این کشور دور شوند هرچند به هزار چرتکه چرک مشائی را دراین دولت کمرنگ کردم تا بتوانم رای به احمدی نژاد را بر کاغذ بنویسم؛در حین حادثه فتنه 88 که همه در گیر و داد نزاع با اهل فتنه بودیم، حضرت آقا به نمایشگاه هدیه تهرانی سر می زدند و هدیه به هدیه می دادند و برای خودشان در آن هیاهو فرصتی پیدا کردند امیال درون هویدا کنند. امروز  اما جسارت به حدی جدی شده که  از صهیونیست های با سابقه منطقه دعوت می کند بر سفره نوروز شهدایمان بنشیند

اگر حضرت مشائ را صرفااا موجودی احمق بدانیم باید او را با همان اراجبف گذشته اش ببینیم نه انتخاب دقیق دعوت پادشاه اردن، یک انگلیسیزاده صهیونست به ایران برای جشن نوروز آنهم در این هیاهوی انقلاب های اخیر منطقه که همه الگوی آنرا انقلاب ایران می دانند. خوراک فراهم کند برای نجس کردن حافظه مردم جهان از این انقلاب و خوراکی برای لجن های سبز که ابران حامی دیکتاتور ها منطقه است

بهای این خوش خدمتی به سبز ها به انگلیسیها و صهیونیست ها چیست و کدام احمقی است که امام زمان یا انقلاب را قبول داشته باشد وبه ریسمان بدعت گزاری چون اسفندیار چنگی بزند

شب در حالی این مطلب را می نویسم که از خودم سوال می کنم آیا این درست بود که به احمدی نژاد رای دادمو سوالهایی که آزارم می دهد چرا دور دوم ریاست جمهوری دست آقا را نبوسید؟؟؟ چرا علی رغم نامه آقا هر چند این نامه نظرات اطرافیان احمدی نژاد ایشان مقاونت کرد؟؟؟ چرا مشایی کسی که در باب مسایلی مثل اسراییل نظراتی دقیقا مخالف احمدینژاد دارد نزدیکترین ها به احمدی نژاد است ؟؟؟

 چرا هر کسی در هز سمتی که باشد اگر انتقادی به مشایی بکند دیگر اخراج می شود؟؟؟ کاش می شد دغدغه ای نداشت. ای کاش

بسمه تعالی

هیاهوی سیاست دست از سر ما برنمی دارد گاهی نفس ها را هم در سینه حبس می کنیم تا یک جربان تمام شود ولی این بار می خواهم به خودم مرخصی بدهم و به جایی بروم که بشود نفسی تازه کرد، بشود جانی دوباره گرفت.

 نفس تازه بهار خستگی را از تن بیرون می برد و برای همچون منی که بسیاری از ایام عید را در مناطق جنگی بوده ام یاد آور آن زمینهای مقدس است.

چه قدر خوش می گذرد دنیا وقتی بیاد شهدا نباشیم.

   چه قدر صفا می دهد هرزگی وقتی دلت برای شهدا تنگ نشده باشد.

 قیافه هایشان را که نگاه می کنی دنیا را بازیچه می بینی از زبانشان خدا می بارد و از چشمانشان فرشته بالا میرود؛

                   در سکوتشان هم در قاب عکس، مردانگی سرو صدا دارد.

زندگی میشود کرد با این تکه های استخوان با این پلا ک های بی صاحب با این سر بند های یازهرای مانده بر جمجمه ها

با شهید ....

انگار طهارتی دیگر می خواهد که راضی بشوی نامشان را بگویی

شلمچه را با چه گلی سرشتند که چنین در خاکهایش عطر کربلا جریان دارد، در طلائیه اشک کدام بانویی چکیده که خاکش تبرک است

به گمانم چیزی در فکه دل آوینی را ربود که دیگر برنگشت

گاهی یک مین والمری هم فرشته خداست برای این که تو ار به مقصد برساند، گاهی مین های گوجه ای هم براقی می شوند که تو را به معراج ببرند

چقدر کوته فکریم ....

حاج همت، ترکشی که سرش را برید از تمام این دنیا بیشتز دوست دارد و خرازی دست را به همان گلوله ها داد تا راه را نشانش بدهد

چمران هنوز از شوخی ترکشها با جمجمه اش می خندد



......

هر چقدر هم که خودم را لوس کنم فایده ندارد من بلد نسیتم در این راه خودم را به آنها برسانم نمی توانم خلوصی که حاج همت می گوید پیدا کنم من نمدانم چگونه تخریبچی باشم که لا بلای مینها دنبال روزیم بگردم

 

 

راستی چطور می شود یکی دلش برای مینهای منور تنگ و هم آغوش آنها شود.

 راستی مگر تیر مستقیم ضد هوایی به سر چقدر نمک دارد که سر هایشان هوایی شده بود.

داستان را باید یکی دیگر بخواند این شهدا راه نشان ما نمی دهند اینها اگر به ما نظر داشتند که ما الان اینجا نبودم. آنهایی که گمنامند گمنانی زهرا را به رخ ما می کشند ولی از مسیر رسیدن این راه چیزی به من نگفته اند

انگار هر کسی بایدخودش راه را پیدا کند

دلم برای شرهانی تنگ شده اما در انجا هم احساس غربت می کنم انگار در زمان دیگری باید آنجا می بودم دلم درد دارد دلم بد جوری گرفته از این شهدا

هیچ کسی نیست داد ما را از این شهدا بگیرد

 از جامعه طبقاتی که شهدا درست کرده اند شکایت دارم.

 از این همه امکانات و توجهات خدا به آنها شکایت دارم

خدا هم عده ای سرمایه دار را دور خودش جمع کرده و ما پایین شهریها را تحویل نمی گیرد .

یکبار فقط یکبار هم شده ما را بر سفره بی بی فاطمه مهمان کن که طعم حیات ابدی را بفهمیم، تا مزه رفاه را بچشیم ....

 دیگر این خانه مرا تنگ بود

             زندگی بی شهدا ننگ بود

 این همه عمر من از دستم رفت

            دل به هر پاک دلی بستم رفت

حال تنها و غریبم چه کنم

           این جهان داده فربیم چه کنم

 

                                                 و انا بکم لاحقون ان شاء الله