کوچه

بسمه تعالی

استادیست با تحصیلات عالی، تحصیلاتش را درآمریکا تمام کرده است . به خاطر قدرت علمیش مورد احترام همه است. حتی برای سایر گروههای علمی دانشگاه. اما مانند بسیاری از فرنگ رفته ها مجذوب جذابیت ها دنیایی غرب و از خود بیگانه شده بود بگونه ای که در هر کلاس درس متلکی بار نظام و حتی رهبری می کرد. روزی در اواسط سفر رهبری مقابل دوستم محمد را که شدیدا حزب اللهیست را می گیرد و می پرسد:از آقا چه خبر؟. محمد استاد را ورانداز می کند. کلمه آقا برای بچه های حزب الله معنی روشنی دارد ولی منظوراین استاد چه می توانست باشد. پرسید: کدام آقا را می گویید؟ استاد: مگر ما چند تا آقا داریم؟؟ آقای خامنه ای را می گویم. محمد که بیشترتعجب می کنه می پرسه:استاد چه خبر شده؟ شما؟ آقا؟. استاد دست محمد را گرفته و به اتاق اساتید می برد و ادامه می دهد روزی که آقا به قم آمدند من در دانشگاه تدریس داشتم وقتی آمدم هیچکس در کلاس نبود سراغ آنها را که گرفتم گفتند برای استقبال از رهبر رفته اند. خیلی ناراحت شدم و با خودم گفتم بروم ببینم این آقا که این قدر به یاد گیری علم تاکید دارد ولی باعث تعطیلی کلاس من شده کیه و به میدان جهاد قم رفتم. من در جایی بلند و با فاصله از مسیر ایستادم و وقتی که ماشین رهبری به میدان رسید ایشان از آن فاصله برای من دست تکان داد نمی دانم چرا انقلابی دردلم ایجاد شد و بی اختیار به گریه افتادم و از آن لحظه به بعد شدیدا به ایشان علاقه مند شده ام.


البته این علاقه استاد به رهبری برای دوستم محمد گران تمام شد چون پایان نامه اش که در حال اتمام بود به سفارش این استاد و به سبک شناسی رهبری عوض شد و بنده خدا باید از اول شروع کند.
این داستان را چند روزی پیش یکی از دوستانم نقل کرد و وقتی گفتم میخواهم در وبلاگم بزنم کلی قسم و آیه داد که اسم نزنی اگر بفهمه فلان و فلان. زیبایی داستان ارزش نوشتنش را داشت هر چند نشود نام استاد و دانشجو و دانشگاه را آورد .